(Gleboznawstwo leśne), troficzne odmiany podtypów gleb wprowadziła Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Obejmują one grupy gleb o podobnych właściwościach, które kształtują zbliżone warunki życia roślin w lasach. Odmiany te można wyróżniać według postępowania przyjętego dla Siedliskowego Indeksu Glebowego → SIG. Badania wykonane w Katedrze Gleboznawstwa Leśnego, na Wydziale Leśnym UR w Krakowie wykazały, że zastosowana metodyka obliczania SIG pozwala wyznaczyć następujące troficzne odmiany podtypów: dystroficzne (→ dystorficzna gleba), oligotroficzne (→ oligotroficzna gleba), mezotroficzne (→ mezotroficzna gleba) i eutroficzne (→ eutroficzna gleba). Odmiany te ułatwiają poszukiwanie związków gleb z roślinnością naturalną i typami siedlisk leśnych. Najważniejszym elementem obliczania odmian troficznych są ilościowo oznaczone w laboratoriach właściwości gleb. Są one obiektywną informacją o glebie i jej funkcjach w środowisku przyrodniczym, zwłaszcza w odniesieniu do roślin. W przypadku leśnictwa ma to ogromne znaczenie, gdyż jest to obecnie jedyna branża gospodarki narodowej, gdzie stosuje się kartowanie gleb, jako element rozpoznania siedlisk, na dużych obszarach.
BROŻEK S., ZWYDAK M., LASOTA J. 2008: Liczbowy indeks troficznych odmian podtypów gleb bielicowych i rdzawych. Roczn. Glebozn. 59, 1: 7-17.
BROŻEK S., ZWYDAK M., PACANOWSKI P. 2011: Odmiany troficzne podtypów gleb jako jednostki niższego rzędu w systematyce gleb w lasach. Rocz. Glebozn. 62, 4: 124-132.
BROŻEK S., ZWYDAK M., LASOTA J. 2008: Liczbowy indeks troficznych odmian podtypów gleb bielicowych i rdzawych. Roczn. Glebozn. 59, 1: 7-17.
BROŻEK S., ZWYDAK M., PACANOWSKI P. 2011: Odmiany troficzne podtypów gleb jako jednostki niższego rzędu w systematyce gleb w lasach. Rocz. Glebozn. 62, 4: 124-132.