(hodowla lasu, szczegółowa hodowla lasu), Metoda trzebieży opracowana przez Schaedelina, traktująca trzebieże jako cały system pielęgnacji drzewostanu, prowadzący od nalotu lub uprawy aż po wiek rębności, tak aby podczas każdej fazy rozwojowej przyrost odkładał się na najlepszych zarówno pod względem jakości, jak i potencjału wzrostowego i by do wieku użytkowania rębnego dotrwały drzewa technicznie bezbłędne, o pożądanych wymiarach, stanowiące o najwyższej wartości pozyskiwango surowca. Przygotowaniem do trzebieży jest stosowanie we wczesnych fazach wzrostu drzewostanu selekcji negatywnej tak, by wprowadzić do tyczkowiny i cienkiej drągowiny możliwie dużą liczbę drzew dorodnych, zwanych przez autora "kandydatami". Po wejściu drzewostanu w okres trzebieży przechodzi się do trzebieży o charakterze pozytywnym, wyrażającej się w wyborze i popieraniu drzew najlepszej jakości z górnej warstwy drzewostanu i o dużym przyroście, rozmieszczonych możliwie równomiernie w całym drzewostanie z jednoczesnym popieraniem biogrup drzew tworzących szkielet drzewostanu i majacych szansę przetrwania do wieku rębności. Realizuje się to przez systematyczne usuwanie drzew przeszkadzających prawidłowemu rozwojowi drzew najlepszych wraz z osłoną zapewniającą im stabilność.
Bernadzki E., Ilmurzyński E., Szymański S., 1999. Trzebieże. Poradnik leśniczego. PWRiL. Warszawa. Jaworski A., 2013. Hodowla Lasu. Tom II. Pielęgnowanie lasu. PWRiL. Warszawa. PGL Lasy Państwowe 2012. Zasady hodowli lasu. Ośrodek Rozwojowo-Wdrożeniowy Lasów Państwowych w Bedoniu.
Puchniarski T.H., 2005. Zabiegi pielęgnacyjne w lasach. Zasady i wskazówki. PWRiL. Warszawa.
Leibundgut H., Pielęgnowanie drzewostanów. PWRiL. Warszawa.