(
użytkowanie lasu), zalecana dawniej metoda podkrzesywania drzew liściastych, której celem było umożliwienie wykształcenie w drewnie tylców strefy ochronnej przed patogenami; współcześnie metoda całkowicie zaniechana i nie zalecana do stosowania w praktyce; drzewa tylcowane charakteryzują się szeroką przyrdzeniową strefą drewna z zalegającymi sękami oraz przebarwieniami i zgniliznami, którym ulega zarówno
drewno sęków, jak i sąsiadującego z nimi drewna pnia.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Dieter F. Giefing