(
urządzanie lasu), podstawowa
jednostka taksonomiczna w klasyfikacji próchnic leśnych, określająca układ warunków troficznych siedliska, w których następują
akumulacja i przetwarzanie opadu roślinnego w próchnicę. W terenie wyróżniany jest na podstawie cech morfogenetycznych, ujawniających się w postaci odpowiedniej sekwencji podpoziomów organicznych i poziomów organiczno-mineralnych w profilu glebowym. W zbliżonych do naturalnych warunkach siedliskowych
typ próchnicy odzwierciedla naturalny obieg składników odżywczych oraz naturalną produktywność ekosystemu.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Instrukcja Urządzania Lasu, CILP Warszawa 2012 cz. II, Zał. 7 pkt 1 tiret 1