(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), charakterystyczny dla gatunku układ liści (pąków) na łodydze. Zwykle wyróżnia się:
ulistnienie okółkowe, jeśli z węzła wyrasta więcej
niż jeden
liść (według niektórych autorów – więcej
niż dwa liście),
ulistnienie naprzemianległe, gdy z węzła wyrasta jeden
liść, a kolejne liście ustawione są naprzeciw siebie w dwóch prostnicach, oraz
ulistnienie skrętoległe, kiedy w każdym węźle znajduje się jeden
liść, przy czym linia łącząca nasady liści w kolejności ich pojawiania się na łodydze ma kształt helisy, nazywanej helisą genetyczną.
Ulistnienie zwane jest również filotaksją.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Szweykowska A., Szweykowski J. Botanika. Tom 1. Morfologia. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa.