uzębienie, zęby

(zoologia leśna, ssaki), cecha taksonomiczna. Zęby ustawione w dwóch łukach zębowych: górnym i dolnym. Budowa zęba: korzeń (osadzony w zębodole) i korona (ponad zębodołem), zbudowane z twardej zębiny pokrytej na koronie szkliwem, na korzeniu cementem. Wewnątrz zęba komora zębowa, wewnątrz korzenia kanał korzeniowy. Komora zębowa i kanał korzeniowy wypełnione są ukwioną i unerwioną miazgą zębową. Zęby większości ssaków mają wykształcone korzenie. U niektórych gatunków korzenie wykształcają się z wiekiem, u niektórych nie występują w ogóle, dzięki czemu zeby wykazują stały i nieogranoczony wzrost (np. siekacze gryzoni). Uzębienie ssaków (kształt i budowa koron) jest zróżnicowane ze względu na rodzaj pobieranego pożywienia.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Pucek Z. (red.) 1984. Klucz do oznaczania ssaków Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.