(
użytkowanie lasu), pobieranie z leśnego środowiska przyrodniczego wszelkich materialnych pożytków naturalnych w postaci drewna (surowca drzewnego), innych użytków głównych, z zastrzeżeniem, że pobór pożytków w postaci drewna w ramach głównego użytkowania przedrębnego lasu nie stanowi samoistnego celu zagospodarowania lasu, lecz jest środkiem niezbędnym do osiągnięcia funkcji celu pielęgnowania lasu oraz innych celów zagospodarowania lasu, zaś pobór innych użytków głównych w toku zagospodarowania lasu następuje głównie dla bezpośredniego zużycia przez gospodarza lasu w toku gospodarki leśnej z opcją użycia nadwyżek produkcyjnych dla osiągnięcia pożytków prawnych w postaci dochodów finansowych. W odniesieniu do surowca drzewnego użytkowanie główne w toku zagospodarowania lasu obejmuje w szczególności:a) pobieranie pożytków naturalnych w postaci drewna (surowca drzewnego) w ramach specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych w drzewostanach (w tym o charakterze plantacyjnym), tworzących tzw. bazę do zbioru nasion oraz zbioru wegetatywnego materiału rozmnożeniowego,b) pobieranie pożytków naturalnych w postaci drewna w ramach pielęgnowania lasu w trakcie faktycznych czynności gospodarczych, składających się na czyszczenie lasu (
czyszczenia wczesne;
czyszczenia późne) oraz trzebieże (trzebieże wczesne, trzebieże późne) lasu, c) pobieranie pożytków naturalnych w postaci drewna w ramach innych czynności, wchodzących w skład hodowli oraz ochrony lasu,polegające na:a) pozyskaniu surowca drzewnego (ścince drzew, okrzesaniu drzew po ścince, pocięciu pnia oraz gałęzi na sortymenty, w tym na drobne części /
zrębki/), b) przemieszczaniu pozyskanego drewna (sortymentów) do drogi oraz miejsca wywozu z lasu (
zrywka drewna;
podwóz drewna).
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Konrad Tomaszewski. Prototyp Encyklopedii leśnej. Materiał niepublikowany.