(botanika leśna,
fitosocjologia),
cecha pionowej struktury przestrzennej zbiorowisk roślinnych wynikająca ze zróżnicowanych właściwości gatunków i ich przystosowań do wspólnej egzystencji, wyraźnie zaznaczona w zbiorowiskach leśnych, w których wyróżnia się zasadnicze cztery warstwy: drzew, krzewów, zielną i porostowo-mszystą (przyziemną). Dwie ostatnie z wymienionych warstw nazywane są runem.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Władysław Danielewicz