węgiel

(Gleboznawstwo leśne), węgiel C, to pierwiastek chemiczny, niemetal występujący w postaci izotopów 12C oraz 13C, oraz promieniotwórczy izotop 14C. Występuje w odmianach alotropowych, z czego najbardziej znane to grafit oraz → diament. Wszystkie formy występowania węgla są stabilne i wymagają wysokiej temperatury żeby przereagować nawet z tlenem. Największe ilości nieorganicznego węgla występują w postaci skał wapiennych, dolomitów oraz dwutlenku węgla, natomiast znaczne ilości węgla organicznego znajdują się w paliwach kopalnych. Węgiel tworzy więcej związków niż wszystkie inne pierwiastki chemiczne. W powietrzu węgiel występuje w postaci dwutlenku węgla CO₂. Jest obecny we wszystkich organizmach żywych. W ludzkim ciele jest po tlenie najliczniejszym pierwiastkiem ze względu na masę (ok. 18,5%). Związki zawierające węgiel są podstawą życia na Ziemi. Większość form węgla jest stosunkowo słabo reaktywna w warunkach normalnych. Nie reaguje z kwasem siarkowym, kwasem solnym, chlorem ani zasadami. W glebach węgiel występuje i odgrywa ważną rolę jako → węgiel organiczny w glebach, → materia organiczna w glebie, uczstniczy w procesie określanym jako → obieg materii w przyrodzie.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Powszechna encyklopedia PWN. Warszawa: PWN, 2010.

Publikacje powiązane tematycznie

Powszechna encyklopedia PWN. Warszawa: PWN, 2010.