węglany, węglany w glebie

(Gleboznawstwo leśne), węglany to sole anionu CO₃²⁻ z metalami – Ca, Mg, Fe, Cu, K, Na i wiele innych. Znane są też wodorowęglany, zawierające anion HCO³⁻ łatwo rozpuszczalne w wodzie i wypłukiwane z gleby. Źródłem węglanów w glebie są minerały i skały: → kalcyt, aragonit, → marmury, → kreda, → wapienie, → gips, anhydryt, → dolomit i inne. Węglany są dość rozpowszechnione w przyrodzie, odgrywają również dużą rolę w gospodarce człowieka, np. w przemyśle chemicznym oraz w budownictwie. Węglan wapnia jest powszechnie znanym środkiem do wapnowania gleby. Obecność węglanów w glebie jest bardzo korzystna dla jej właściwości, które działają odkwaszająco, strukturotwórczo i wzmagają aktywność biologiczną. Utrata węglanów, nazywana odwapnieniem gleb, jest pierwszym krokiem pogorszenia ich właściwości i początkiem degradacji.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Gorlach E., Mazur T. 2001. Chemia rolna. Podstawy żywienia i zasady nawożenia roślin.

Publikacje powiązane tematycznie

Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.
Bednarek R, Dziadowiec H., Pokojska U., Prusinkiewicz Z. 2005. Badania ekologiczno-gleboznawcze. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa: 344.
Gorlach E. 2003. Przewodnik do ćwiczeń z chemii rolnej. Praca zbiorowa pod redakcją Eugeniusza Gorlacha. Skrypt. Wydanie III poprawione, Wyd. AR Kraków, ss. 162.
Mercik S. 2004. Chemia rolna. Podstawy teoretyczne i praktyczne. Wyd. SGGW, ss. 287.