wermikulit

(Gleboznawstwo leśne), minerał skał osadowych zaliczany do grupy ilastych. Jest uwodnionym glinokrzemianem magnezu, żelaza, glinu (Mg,Fe,Al)₃[(OH)₂/Al,Si)₄O₁₀], posiada twardość 1-1,5, gęstość 2,3-2,7, rysę zielonkawą i doskonałą łupliwość dostrzegalną pod mikroskopem. Bywa zielony, złocistożółty, brunatny. Podczas ogrzewania zwiększa objętość nawet 30 krotnie. Powstaje jako produkt wietrzenia i przeobrażeń skał bogatych w biotyt. W Polsce występuje na Dolnym Śląsku oraz jako składnik wielu skał osadowych. Znaczenie glebotwórcze posiada bardzo duże. Występuje w glebach razem z innymi minerałami ilastymi, jak → glaukonit, → illit, → smektyt, → kaolinit. Jest składnikiem najdrobniejszej frakcji iłu, o dużym znaczeniu w kształtowaniu pojemności sorpcyjnej gleby i gospodarki pokarmowej ze względu na sorbowane kationy potrzebne roślinom. Występuje we frakcji ilastej wielu skał macierzystych gleb, prezentowanych przez → Atlas gleb leśnych Polski.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Bolewski A., Manecki A.1993. Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.

Publikacje powiązane tematycznie

Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Borkowska M., Smulikowski K.: Minerały skałotwórcze. Wyd. Geol., W-wa 1973.
Maślankiewicz K.: Wstęp do nauki o skałach. Wyd. Geol., Warszawa 1967.
Mizerski W. 2005. Geologia Polski dla geografów. W-wa.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J. 1993: Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii. Cz. I. Rozpoznawanie minerałów i skał glebotwórczych. Skrypt AR w Krakowie.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.