wiązania elastyczne

(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), wiązania elastyczne polegają na połączeniu systemem lin zagrożonych złamaniem konarów, co zapewnia ruch spiętych części drzewa. Wprawdzie z punktu widzenia poprawy właściwości statycznych drzewa korzystniej jest zastosować cięcia techniczne, jednak wprowadzenie wiązań elastycznych pozwala zachować korony w aktualnym lub nieznacznie skorygowanym kształcie, co może mieć duże znaczenie np. w przypadku drzew zabytkowych. W najprostszym wariancie mocowanie obejmuje dwa konary, ale ten rodzaj wzmocnień korony można stosować również w złożonych układach. Miejsce wiązania konarów ustala się w ok. 2/3 ich długości, ponad środkiem ciężkości. W wypadku podwiązywania konaru o mniejszej grubości do jednego z głównych konarów formujących koronę kąt, jaki tworzy lina z podwiązywanym konarem, powinien być zbliżony do kąta prostego. W zależności od sposobu montowania liny do konarów wyróżnia się:
- stosowane do końca lat 90. XX w. wiązania elastyczne przelotowe, w których lina mocowana jest do śruby zakończonej koluchem,
- stosowane aktualnie wiązania elastyczne opasowe, w których linę mocuje się do miękkiej opaski nałożonej na konar lub w których na linie formuje się pętlę zakładaną na konar.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Szewczyk G. 2012. Arborystyka. Wybrane zagadnienia pielęgnacji drzew. Wydawnictwo UR w Krakowie.

Publikacje powiązane tematycznie

Siewniak M., Kusche D. 2002. Baumpflege heute. Patzer-Verlag, Berlin – Hannover.