wiązania sztywne

(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), wiązania sztywne polegające na wykonywaniu przewiertów pni drzew o obniżonej na skutek występowania ubytków wgłębnych lub pęknięć wytrzymałości, a następnie spinaniu ich śrubami stosowano na szeroką skalę w latach 80 XX w. Ranienie żywych tkanek w miejscu wykonywania przewiertu i pod podkładkami śrub jest kontrowersyjne i z tego względu zabieg jest obecnie wykonywany sporadycznie, w sytuacji występowania dużego zagrożenia obniżenia statyki drzewa. Wprawdzie dobrze wykonany felc pod podkładkę i śruba przycięta na odpowiednią długość ponad nakrętką umożliwiają szybkie i całkowite zarośnięcie ubytków kalusem, jednak lepsze efekty (wyższy poziom bezpieczeństwa) osiąga się niejednokrotnie poprzez wykonanie niewielkich nawet cięć redukcyjnych w koronach. Omawiane wiązanie wykonywano w kilku etapach:
- wykonanie przewiertów,
- wyfrezowanie w miejscach przejścia otworów przez pień w ich zewnętrznej części miejsc pod metalowe podkładki,
- zabezpieczenie chemiczne drewna w miejscach wierceń i frezów,
- założenie śrub,
- zabezpieczenie antykorozyjne metalowych elementów wiązania.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Szewczyk G. 2012. Arborystyka. Wybrane zagadnienia pielęgnacji drzew. Wydawnictwo UR w Krakowie.

Publikacje powiązane tematycznie

Chachulski Z. 2000. Chirurgia i pielęgnacja drzew. Legraf, Warszawa.
Skup A. 1995. Pielęgnacja i ochrona drzew (z normami jakości). Polskie Towarzystwo Chirurgów Drzew, Kraków.