wiązówka błotna

Filipendula ulmaria (L.) Maxim. Jedyny rodzimy przedstawiciel rodzaju wiązówka (Filipendula), należącego do rodziny różowatych (Rosaceae). Wieloletnia roślina zielna, wysokości od 0, 5 do 2 m. Łodyga na górze często rozgałęziona. Liście skrętoległe, przerywano nieparzystopierzaste, złożone z 5 do 11 listków głównych, o brzegach podwójnie piłkowanych. Pomiędzy głównymi listkami bocznymi występują drobne listki siedzące. Listek szczytowy  głęboko, 3 – 5 – klapowy. Charakterystyczne są też duże przylistki, przyrośnięte do ogonka. Od spodu liście są biało kutnerowate. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty pięciokrotne, kremowobiałe, zebrane w duże wiechy na szczytach łodyg (ludowa nazwa rośliny to „kropidło”). Owoc typu niełupka. Roślina charakterystyczna dla siedlisk łęgowych i bagiennych. Rośnie na glebach wilgotnych i mokrych, także na łąkach. 

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Autor: dr inż. Wojciech Gil

 

Witkowska-Żuk L. 2013. Rośliny leśne. Multico, Warszawa