wiązówka

(botanika leśna, rośliny zielne), Filipendula – rodzaj z rodziny Rosaceae (różowate), liczący 10 gatunków występujących w umiarkowanej i subarktycznej strefie klimatycznej półkuli północnej. W polskiej florze 2 dziko rosnące gatunki, z których jeden jest pospolitą rośliną na terenach leśnych. Wiązówka błotna [Filipendula  ulmaria (L.) Maxim.] – bylina wysokości do 200 cm, o grubych kłączach i wyprostowanej oraz żeberkowanej łodydze, ulistnionej na całej długości. Liście przerywanopierzate, listki duże, nierówno podwójnie ząbkowane, z obu stron zielone, często pod spodem pokryte białym kutnerem, największy z nich – szczytowy – 3-5-klapowy.  Kwiaty w gęstych podbaldachach, żółtawobiałe, 5-krotne. Gatunek siedlisk wilgotnych, występuje na bagnistych łąkach, przy brzegach zbiorników wodnych i cieków oraz w olsach i łęgach jesionowo-olszowych, charakterystyczny dla zbiorowisk ziołoroślowych ze związku Filipendulion ulmariae.