Wiewiórka pospolita

Wiewiórka pospolita Sciurus vulgaris należy do rzędu gryzoni, rodziny wiewiórkowatych Sciuridae, rodzaju Sciurus. Naukowcy wyróżnili, co najmniej 23 podgatunki wiewiórki pospolitej. Na terenie Polski występuje podgatunek S. vulgaris fuscoater. Masa ciała wynosi od 300 do 400 g. Na terenie Polski występują dwie formy barwne: ruda, obecna w nizinnej części kraju oraz czarna, dominująca na terenach górskich. Sporadycznie obserwowano osobniki leucystyczne i albinosy. Zasięg występowania wiewiórki pospolitej rozciąga się od Irlandii, przez całą Eurazaję. Jest gatunkiem szeroko rozpowszechnionym w Polsce i Europie, zasiedlającym szerokie spektrum środowisk: lasy, parki, sady. Wymarcie lub znaczny spadek liczebności odnotowano w Wielkiej Brytanii, Irlandii i Włoszech, gdzie introdukowano wiewiórkę szarą. Podstawę pokarmu stanowią nasiona drzew iglastych (sosna, świerk, modrzew) oraz liściastych (leszczyna, orzech włoski). Wiewiórki zjadają pąki, kwiatostany, młode pędy drzew, owoce i grzyby. Gryzonie te zjadają również ptasie jaja, pisklęta i bezkręgowce. Na terenach zurbanizowanych często przyjmują pokarm od ludzi. Wiewiórki mogą wyprowadzać dwa mioty rocznie, liczba młodych wynosi od 2 do 7. Wiewiórki zasiedlają dziuple, budki lęgowe lub budują gniazda. Materiałem gniazdowym jest zazwyczaj łyko lipy lub drobne gałązki. Sporadycznie można je spotkać w budynkach. Wiewiórki padają łupem drapieżników: kun, kotów i dziennych ptaków drapieżnych. Rzadko wykazywano je w pokarmie sów. Wiewiórka pospolita objęta jest częściowa ochrona gatunkową. 

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Autor: dr Jakub Gryz

 

http://www.iop.krakow.pl/Ssaki/gatunek/57

Publikacje powiązane tematycznie

Pucek Z. (red.) 1984. Klucz do oznaczania ssaków Polski. PWN, Warszawa.
Krauze-Gryz D., Gryz J. 2015. A review of the diet of the red squirrel (Sciurus vulgaris) in different types of habitats. W: Shuttleworth C.M., Lurtz P.W.W., Hayward M.W. (red.) Red squirrels: ecology, conservation & management in Europe, European Squirrel Initiative, Wielka Brytania
Krauze-Gryz D., Mazur K., Gryz J. 2016. Density of red squirrels and their use of non-native tree species in the Rogów. Forest Research Papers 77: 32-41
Bosch S., Lurz P. 2012. The Eurasian red squirrel. Westarp Wissenschaften, Hohenwarsleben.