wieża triangulacyjna

(geomatyka), wieża (najczęściej z bali drewnianych) o wysokości zwykle kilkunastu metrów, stawiana nad punktami sieci triangulacyjnej. Wywyższenie punktu obserwacji ponad poziom terenu umożliwia wykonywanie pomiaru punktów położonych w znacznej odległości, nawet do kilkudziesięciu kilometrów. W rzucie pionowym wierzchołka wieży, na poziomie ziemi, usytułowane są znaki stanowiące geodezyjną osnowę poziomą pierwszej i drugiej klasy. Na wierzchołku wieży, centrycznie nad punktem ziemnym osnowy, umieszczony jest znak służący jako cel przy pomiarze kątów instrumentem geodezyjnym (teodolitem, niwelatorem). Od czasu udoskonalenia geodezyjnych metod pomiarowych technikami pozycjonowania satelitarnego, wieże triangulacyjne utraciły swoje znaczenie na rzecz tych technik.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Krzysztof Okła