wije

(Gleboznawstwo leśne), wije (Myriapoda) to stawonogi charakteryzujące się obecnością wyróżnionej głowy i wydłużonego tułowia o wielu segmentach. Większość tych zwierząt jest wilgociolubna. Wyróżnia się następujące podgromady wijów: pierwowije, skąponogi oraz najliczniejsze w naszych lasach krocionogi i pareczniki.
Pierwowije żyją najczęściej w ściółce leśnej, a także pod korą martwych drzew, zwłaszcza w wilgotnych miejscach.
Skąponogi są słabo poznane i nieliczne. Żyją w organicznej części gleby i przy powierzchni gleby mineralnej. Są często związane z występowaniem grzybów, którymi się żywią.
Krocionogi są spotykane w terenach zasobnych w wapń, a więc w glebach żyznych siedlisk leśnych. W glebach suchych oraz kwaśnych i w lasach mieszanych oraz iglastych występują nielicznie. Krocionogi odżywiają się martwą substancja roślinną i mikroorganizmami i wyjątkowo – żywą tkanką roślinną oraz ekskrementami zwierząt. Wyliczono, że krocionogi w drzewostanach liściastych przerabiają rocznie 3-4% opadu ścioły leśnej, a w bardziej wilgotnych miejscach ilość ta rośnie. Krocionogi podobnie jak dżdżownice przyczyniają się do tworzenia struktury agregatowej, do mieszania powierzchniowej warstwy gleby. Ich najważniejsza rola w lasach to → rozkład (materii organicznej) i wydalanie jej w formie łatwo przyswajalnej dla mikroorganizmów.
Pareczniki to wije, które żyją w miejscach wilgotnych, a więc podobnie jak poprzednie podgrupy – w ściółce, w powierzchniowej warstwie gleby, pod korą martwych drzew. Liczebność pareczników jest największa w ściółce w lasach liściastych – nawet do 200 osobników na 1m². Są one na ogół drapieżnikami, ale niektóre żywią się resztkami roślinnymi.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Górny M. 1975. Zooekologia gleb leśnych. PWRiL.
Uggla H., Uggla Z. 1979. Gleboznawstwo leśne. PWRiL.

Publikacje powiązane tematycznie

Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV.
Uggla H., Uggla Z. 1979. Gleboznawstwo leśne. PWRiL. Warszawa.
Górny M. 1975. Zooekologia gleb leśnych. PWRiL.
Górny M., Grum L. 1981. Metody stosowane w zoologii gleby. PWN.
Paul E.A., Clark F.E. 2000. Mikrobiologia i biochemia gleb, Wydawnictwo UMCS, Lublin.