(Gleboznawstwo leśne), woda higroskopowa tworzy cienką powłoczkę przylegającą do cząstek glebowych z dużą siłą, często złożoną z kilku warstewek wody. Jest to woda nieruchoma, niedostępna dla roślin, gdyż siła molekularna wiążąca ją z glebą znacznie przekracza siłę ssącą korzeni roślin. Odparowywuje ona w temperaturze 105oC. Jest nazywana pojemnością higroskopijną lub maksymalną higroskopowością gleby.
Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J., (red. Komornicki T.) 1991. Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii, cz. II. Metody laboratoryjne analizy gleby. skrypt AR Kraków.
Bednarek R., Dziadowiec H., Pokojska U., Prusinkiewicz Z. 2004. Badania ekologiczno-gleboznawcze. PWN Warszawa.
Uggla H., Uggla Z. 1979. Gleboznawstwo leśne. PWRiL. Warszawa.
Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV.
Powszechna encyklopedia PWN. Warszawa: PWN, 2010.