(Gleboznawstwo leśne), w kapilarach glebowych, to jest kanalikach o średnicy rzędu dziesiątych lub setnych części milimetra występują siły kapilarne objawiające się wciąganiem lub wypychaniem z nich cieczy. Wielkość tego ciśnienia zależy od średnicy kapilar i od napięcia powierzchniowego cieczy. Efektem działania sił kapilarnych w glebie jest podsiąk kapilarny wody ponad jej zwierciadło wody gruntowo-glebowej. Woda kapilarna występująca w strefie podsiąku i pozostająca w kontakcie z wodą gruntowo-glebową nosi nazwę wody kapilarnej właściwej. Drugim typem wody kapilarnej jest woda kapilarna przywierająca lub zawieszona, pochodząca z opadu lub spływu powierzchniowego, nie posiadająca łączności z wodą gruntowo-glebową. Duże znaczenie w gospodarce wodnej gleb posiada wznios kapilarny lub podsiąk kapilarny, czyli wysokość słupa cieczy równoważącego ciśnienie kapilarne. W piaskach grubych wysokość ta waha się od 0,5 do 13 mm, podczas gdy w iłach wynosi ponad 3000 mm. Podsiąk ten odgrywa ważną rolę w stabilności zaopatrzenia roślin w wodę, zwłaszcza w uzupełnianiu wody w powierzchniowej strefie korzeniowej z warstw głębszych gleby. Woda ta jest dostępna dla roślin.
Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J., (red. Komornicki T.) 1991. Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii, cz. II. Metody laboratoryjne analizy gleby. skrypt AR Kraków.
Bednarek R., Dziadowiec H., Pokojska U., Prusinkiewicz Z. 2004. Badania ekologiczno-gleboznawcze. PWN Warszawa.
Uggla H., Uggla Z. 1979. Gleboznawstwo leśne. PWRiL. Warszawa.
Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV.
Powszechna encyklopedia PWN. Warszawa: PWN, 2010.