żaba śmieszka

(zoologia leśna, płazy), (łac. Pelophylax ridibundus) gatunek z rodziny żabowatych (Ranidae), z grupy tzw. żab zielonych. Duża, masywna żaba, największa z gatunków europejskich. Długość ciała 6,5-12,5(14) cm. Skóra dość gruba, ziarnista. Pysk duży zaokrąglony. Na grzbiecie wyraźne, szerokie fałdy grzbietowe. Błona bębenkowa wyraźna. Źrenice eliptyczne, poziome. Kończyny tylne długie, w próbie piętowej pięta sięga końca nozdrzy. Podudzie dłuższe od uda, więc złożone kończyny nachodzą na siebie. Wewnętrzny modzel podeszwowy niewielki, wałkowaty. Błony pławne długie, sięgają końca palców. Rezonatory samców szare. Ubarwienie mocno zróżnicowane, nie jest cechą diagnostyczną. Grzbiet zwykle zielono-brunatny, z ciemnymi (ale nie czarnymi) plamkami. Niektóre osobniki ciemne, brunatne, bez widocznej plamistości. U osobników o typowym ubarwieniu jasna jaskrawa linia kręgowa. Spód ciała centkowany. Wyrażny dymorfizm placiowy: samce mniejsze od samic i jasniejsze. Brak ubarwienia godowego. Gody późno, dopiero w maju, bardzo intensywne, przez całą dobę. Długośc życia: 5-12 lat. Gatunek eurytypowy - zasiedla tereny otware i ciepłe z obfitą roślinnością: duże stawy rybne, starorzecza, sztuczne zalewy. większość czasu spędza nad brzegiem - tam poluje. Żarłoczna, poluje na lądzie i w wodzie. W pokarmie wodnym: pluskwiaki, kałużnice, pływaki, kijanki, na lądzie: pajęczaki, mięczaki, czasem małe kręgowce. W czasie suszy i przy niekorzystnych warunkach kanibalizm. Aktywna do października. Zimuje grupowo na dnie zbiornika wodnego. Objęta ochroną częściową. Wymieniona w III załączniku Konwencji Berneńskiej. Według kategorii IUCN gatunek najmniejszej troski.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Klimaszewski K. 2013. Płazy i gady. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Dz. U. z 2014 r. poz. 1348
Konwencja Berneńska - Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk, sporządzona w Bernie dnia 19 września 1979 r. Dz. U. 1996 nr 58 poz. 263
Czerwona księga gatunków zagrożonych (The IUCN Red List of Threatened Species)

Publikacje powiązane tematycznie

Berger L. 2000. Płazy i gady Polski. Klucz do oznaczania. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Poznań.
Juszczyk W. 1974. Płazy i gady krajowe. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
Blab J. i Vogel H. 1999. Płazy i gady Europy Środkowej. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.
Głowaciński Z. i Rafiński J. (red.) 2003. Atlas płazów i gadów Polski. Status - rozmieszczenie - ochrona. Instytut Ochrony Przyrody PAN, Warszawa-Kraków.
Aulak W. i Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Gierliński G., Grabowska J., Grabowski M., Jaskuła R. 2014. Ilustrowana encyklopedia płazów i gadów Polski. Dom Wydawniczy PWN Sp. z o.o., Warszawa.