(inżynieria leśna, hydrologia), wprowadzenie roślinności drzewiastej, krzewiastej i/lub zielnej o odpowiednim dla roli, jaką ma spełniać, składzie gatunkowym i rozstawie, mające na celu: ochronę brzegów przed niszczącym działaniem wody, rozproszenie siły nurtu; utrwalanie zboczy i osuwisk; zabezpieczanie przed erozją i nadmiernym spływem powierzchniowym oraz przyspieszenie sukcesji roślinności np. na zamykanych szlakach zrywkowych. Nasadzenia są często, łączona z metodami technicznymi np. „ożywienie” kaszyc, gabionów i zabezpieczania osuwisk.
Podręcznik wdrażania projektu – Wytyczne do realizacji małej retencji w górach. Warszawa 2010. CKPŚ
Jędryka E., 2006: Proekologiczne budowle wodne. Rozwiązania konstrukcyjne, dostosowanie do parametrów hydraulicznych cieków i uwarunkowań przyrodniczo – krajobrazowych. Poradnik. Falenty, wyd. IMUZ
Mokwa M., Wiśniewolski W., 2008: Ochrona ichtiofauny w rzekach z zabudową hydrotechniczną. Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, Wrocław
Przyjazne naturze kształtowanie rzek i potoków. Praca zbiorowa 2006. Polska Zielona Sieć
Paluch J., Palczyński M., Paruch A., Pulikowski K., 2005: Zwiększanie retencji i poprawa jakości wód za pomocą opóźniaczy odpływu. Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wrocławiu
Żelazo J., Popek Z., 2002: Podstawy renaturyzacji rzek. Warszawa, wyd. SGGW