(ochrona przyrody), Nieruchomość lub rzecz ruchoma, ich części lub zespoły, będące dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową. Formami ochrony zabytków w Polsce są:
1) wpis do rejestru zabytków;
2) uznanie za pomnik historii;
3) utworzenie parku kulturowego;
4) ustalenia ochrony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego. (Ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami art. 7.)
W lasach zabytkami mogą być obiekty archeologiczne (np. kurhany, cmentarzyska), grodziska, budynki (pałace, dwory, wille) i budowle (bunkry).
Zabytkami nieruchomymi mogą być również obiekty przyrodnicze takie jak komponowane elementy przyrodnicze (np. aleje i parki), natomiast zabytkami archeologicznymi mogą być twory przyrody nieożywionej np. głazy narzutowe, pełniące funkcje kultowe. Lokalizacja zabytków nieruchomych i archeologicznych od końca 2014 roku dostępna jest na serwerze mapowym http://www.mapy.zabytek.gov.pl/nid/
Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami art. 3, ust. 1.