(inżynieria leśna, hydrologia), 1. Cecha chemiczna wód określająca ich zdolność do zobojętniania silnych kwasów. O zasadowości decydują głównie obecne w wodzie wodorowęglany i węglany, mogą wpływać też na nią sole innych słabych kwasów nieorganicznych (borowego, krzemowego) i organicznych. Zasadowość jest zdefiniowana przewagą stężenia jonów wodorotlenkowych (OH–) nad stężeniem jonów wodorowych (H+). Zasadowość wyraża się w mmol/dm3 lub mval/dm3.
2. Wg rzadko obecnie stosowanej klasyfikacji hydrochemicznej Palmera jest to główna, obok solności, właściwość wód podziemnych. ang. alkalinity, basicity
Słownik hydrogeologiczny. Praca zbiorowa pod red. J. Dowgiałło, A. Kleczkowski, A. Macioszczyk, A. Rożkowski. PIG, Warszawa, 2002
Macioszczyk A., 1987 - Hydrogeochemia. Wyd. Geol., Warszawa, 475 s.
Macioszczyk A., Dobrzyński D., 2002 - Hydrogeochemia strefy aktywnej wymiany wód podziemnych. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa, 448 s.