zasady wspólnotowego prawa ochrony środowiska

(ochrona przyrody), według zapisów art. 191 Traktatu o Unii Europejskiej: wysoki poziom ochrony środowiska należy do podstawowych zasad funkcjonowania Unii Europejskiej. W ustępie 2 tego artykułu sformułowane jest 5 podstawowych zasad wspólnotowego prawa ochrony środowiska.
Są to:
- zasada prewencji,
- zasada przezorności,
- zasada "zanieczyszczający płaci",
- zasada wysokiego poziomu ochrony,
- zasada usuwania szkód u źródła.
Zasada prewencji wymaga rozważenia potencjalnych skutków danego działania przed jego podjęciem i wyciągnięcia odpowiednich wniosków z dokonanej analizy, ze względu na wysoki poziom ochrony środowiska.
Zasada przezorności nakazuje podjęcie działań zapobiegawczych zawsze wtedy, kiedy nie został dowiedziony brak negatywnych oddziaływań na środowisko. W dziedzinie prognozowania oddziaływań oznacza ona, że jeżeli nie uzyskano pewności (w tym: nie rozwiano racjonalnych wątpliwości), że oddziaływanie nie jest znaczące, to należy przyjąć, że jest ono znaczące. Tak więc jeśli istnieją wątpliwości co do wrażliwości gatunku na negatywne oddziaływanie, to należy przyjąć, że to oddziaływanie będzie znaczące.
Zasada „zanieczyszczający płaci” oznacza, że sprawca powinien ponieść koszty usunięcia skutków spowodowanego przez siebie negatywnego oddziaływania, a w przypadku spowodowania zagrożenia środowiska – koszty zapobieżenia jego wystąpieniu.
Zasada wysokiego poziomu ochrony nakłada obowiązek uwzględniania go we wszystkich pracach legislacyjnych i planistycznych. Z tą zasadą wiąże się kolejna, wynikająca z orzecznictwa ETS, zasada kompleksowej ochrony, polegająca na zintegrowanym podejściu do środowiska (ochrona jednego komponentu środowiska nie może powodować pogorszenia stanu pozostałych jego komponentów).
Zasada usuwania szkód u źródła oznacza, że potencjalne szkody w środowisku powinny być usuwane na najwcześniejszym możliwym etapie.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Traktat o Unii Europejskiej art. 191