(geomatyka), metoda wykorzystująca zdjęcia wykonywane za pomocą obiektywu typu „rybie oko” (ang. fisheye), zapewniającego w pełni koliste odwzorowanie całej hemisfery poprzez rejestrowanie obrazu przestrzeni w zakresie 180o. W leśnictwie metoda wykorzystywana do pomiarów parametrów koron drzew i określania: stopnia ażurowości, charakterystyki koron i oceny stanu aparatu asymilacyjnego – bardzo ważnych parametrów w analizie zdrowotności drzewostanów – oraz indeksu powierzchni liściowej LAI (akronim z ang. leaf area index), służącego do szacowania biomasy aparatu asymilacyjnego oraz wielkości promieniowania bezpośredniego i rozproszonego, które ma wpływ na wzrost i rozwój drzewek w warstwie nalotu i podrostu.
„Słownik geomatyczny” zawarty w publikacji „Geomatyka w Lasach Państwowych – Część II. Poradnik praktyczny”, CILP, Warszawa 2013 r.