(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), bariery fenolowe wytwarzane przez drzewa w sąsiedztwie ubytków ze zgnilizną drewna są widoczne jako przebarwienia na granicy drewna zdrowego i zainfekowanego. Z oczywistych względów najlepiej uchwytny jest zasięg IV bariery, czyli strefa kambium pojawiającego się na powierzchni ubytku (rany). Wytwarzanie barier ochronnych jest cechą osobniczą uzależnioną od gatunku i konkretnych warunków rozwojowych – żywotności i pory roku, w jakiej doszło do zranienia. Z pewnym przybliżeniem wyróżnia się drzewa szybko wytwarzające bariery ochronne – klony, graby, buki, dęby i lipy, oraz słabo reagujące – kasztanowce, brzozy, jesiony, jabłonie, topole, wierzby.
Siewniak M., Kusche D. 2002. Baumpflege heute. Patzer-Verlag, Berlin – Hannover.
Soutrenon A. 1991: Elagage artificiel et problemes phytosanitaires chez les feuillus. Bulletin Technique, 19: 57–68.