zdolność gruntów obejmujących lasy do realizacji świadczeń materialnych oraz niematerialnych

(lasy i leśnictwo), część składowa gruntu w szerokim tego słowa znaczeniu, odpowiadająca właściwości gruntu do dawania różnorakich świadczeń tak materialnych, jaki i niematerialnych, zaspokajających lub mogących zaspokajać określone potrzeby społeczne (w tym gospodarcze) – w zakresie, w jakim właściwości te są związane z gospodarką leśną (są wynikiem gospodarki leśnej). W uzupełnieniu powyższej definicji należy podnieść, że grunt, obejmujący lasy ( grunt w szerokim tego słowa znaczeniu) ma przyrodzoną zdolność do świadczeń materialnych i niematerialnych (naturalna właściwość /zdolność/ gruntu do dawania świadczeń; zdolność z samego faktu istnienia); metodami gospodarki leśnej zdolność tę można korzystnie zmieniać, modyfikować, w tym wzmacniać; Na przykład grunt, obejmujący lasy, ma naturalną zdolność do świadczeń uzdrowiskowych, rekreacyjnych oraz turystycznych, jednak po stworzeniu w lesie metodami gospodarki leśnej odpowiedniej infrastruktury leśnej (infrastruktury uzdrowiskowego, rekreacyjnego oraz turystycznego zagospodarowania lasu) zdolność ta ulega niewątpliwemu korzystnemu zmodyfikowaniu. Zdolność gruntu, obejmującego las (grunt w szerokim tego słowa znaczeniu), do w/w świadczeń materialnych i niematerialnych, jest najbardziej syntetycznym (zbiorczym) atrybutem  (syntetyczną /zbiorczą/ cechą charakterystyczną ) gruntu;  Synonimem omawianej zdolności jest wartość gruntu (wartość gruntu jako jego atrybut /jako jego właściwość, jako jego cecha charakterystyczna/  odzwierciedlający /”odpowiadający za”/ zdolność gruntu do świadczeń materialnych i niematerialnych). W praktyce, w konkretnym przypadku, zachodzi potrzeba oceny (w tym mierzenia) poziomu spełnienia tego atrybutu gruntu (wartość zdolności gruntu do świadczeń materialnych i niematerialnych, czyli wartość cechy zbiorczej gruntu, określanej w języku polskim pojęciem wartość / wartość wartości jako syntetycznej /zbiorczej/ cechy gruntu/ ). Wartość zdolności gruntu do świadczeń materialnych i niematerialnych, w takiej części, w jakiej omawiana cecha (t.j. zdolność gruntu do świadczeń materialnych i niematerialnych; wartość gruntu jako cecha zbiorcza gruntu) jest pochodną gospodarki leśnej, jest wartością dodaną gruntu (wartość dodana gruntu = przyrost wartości zdolności gruntu do świadczeń materialnych i niematerialnych, będący rezultatem /efektem/ gospodarki leśnej). Widzimy więc, że pojęcie wartości gruntu (wartości każdego dobra) może w języku polskim występować w dwóch znaczeniach : jako cecha zbiorcza (syntetyczny atrybut ) dobra, charakteryzujący zdolność dobra do zaspokajania potrzeb społeczno – gospodarczych poprzez dawanie  świadczeń materialnych i niematerialnych, ale także jako miara (ocena) tej cechy (jako wartość zdolności gruntu do świadczeń; jako wartość wartości dobra /wartości rozumianej jako cecha dobra). Najczęściej pojęcie wartości gruntu jest używane w tym drugim znaczeniu (wartość dobra = wartość zdolności dobra do świadczeń materialnych i niematerialnych, zaspokajających potrzeby społeczne, w tym gospodarcze). Następstwem omawianej zdolności gruntów, obejmujących lasy, są funkcje lasu, t.j. konkretne świadczenia lasu – tak materialne, jak niematerialne; świadczenia te, jeżeli podlegają dającemu się zidentyfikować odbiorowi (poborowi, pozyskiwaniu), zasługują na miano materialnych lub niematerialnych pożytków naturalnych lasu.