(
fitopatologia leśna), choroba ta nazywana jest także hubą sosny, huba sosnową. Sprawca jest Phellinus pini (Brot.) Bondartser et Singer (Basidiomycota, Basidiomycetes, Hymenochaetales) - czyreń sosnowy. Pewnymi objawami porażenia są owocniki patogena, kształtu konsolowatego, pojawiające się zwykle w miejscach pierwotnych infekcji od odziomka do górnych części strzały. Często zlokalizowane są na 8-10 m wysokości starzały. Dziuple są często objawem wskazującym na zgniliznę drewna wewnątrz strzał sosnowych. Mogą występować jeszcze tzw.
owocniki ślepe.
patogen powoduje zgniliznę białą jamkowatą twardzieli sosny, nazywaną często czerwoną
zgnilizna pierścieniową ze względu na fakt, że
drewno zmienia zabarwienie na ciemniejsze oraz partie zgnilizny ułożone koliście lub w kształcie półksiężyców przedzielone są partiami drewna pozornie zdrowego. do zakażenia dochodzi poprzez rany (po obłamanych gałęziach) pod warunkiem, że
zarodnik padnie i skiełkuje w drewnie twardzielowym. Po przedostaniu się do strzały rozrasta się najsilniej wzdłuż strzały. Warunki sprzyjające: liczba porażeń wzrasta z wiekiem drzew (od około 50 roku). Ochrona:
podkrzesywanie drzew pomiędzy 25-35 rokiem życia sosen, usuwanie drzew porażonych, unikanie zranień przy pracach trzebieżowych.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Mańka K., 2005. Fitopatologia Leśna. Wydanie VI zmienione i poprawione. PWRiL Warszawa. CABI Bioscience Databases, Index Fungorum, www.speciesfungorum.org