(ergonomia w leśnictwie), z cech sterowniczych ważniejsze z punktu widzenia ergonomii są cechy sztywne
niż zmienne. W zakresie cech zmiennych można bowiem człowieka kształtować przez
wychowanie, wykształcenie,
system szkoleń czy też instrukcji i poleceń. Dzieje się to zresztą
bez szkody dla samego człowieka. W zakresie tym można mówić o dostosowaniu człowieka do sytuacji. W odniesieniu do cech sztywnych zachodzi tylko możliwość dostosowania otoczenia do systemu autonomicznego. W zakresie tych cech ani prośbą ani groźbą człowieka zmienić się nie da. W procesie pracy zaangażowane są wszystkie cechy sterownicze zmienne i sztywne. W zakresie tych cech bowiem zachodzi proces oddziaływania na otoczenie. Dla cech zmiennych nie istnieją żadne problemy natury przystosowawczej. Konflikty mogą rodzić tylko sztywne cechy sterownicze, tj. charakter człowieka. Podłożem tych starć jest oczywiście nie dostosowanie otoczenia do człowieka, do jego charakteru. Zwraca uwagę fakt, że w sytuacji dostosowania otoczenia do sztywnych cech systemu sterowanie zachodzi przy najmniejszym obciążeniu. Jest to sytuacja optymalna, lepszej już stworzyć się nie da.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Mazur M. 1976. Cybernetyka i charakter. PiW