zmienność systemów korzeniowych

(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), utrzymywanie się drzew w podłożu jest związane głównie z korzeniami szkieletowymi, które razem z korzeniami bocznymi tworzą charakterystyczny układ – system korzeniowy. W zależności od stopnia rozwoju korzenia głównego i korzeni bocznych wyróżnia się systemy korzeniowe: palowe (sosna, dąb, wiąz), płaskie (świerk, jesion, osika) oraz ukośne (jodła, jawor, buk). Zmienność warunków terenowych sprawia, że w praktyce rzadko spotyka się klasyczne formy systemów korzeniowych. Świerk np. wykształca opisywany często jako typowy dla niego powierzchniowy system korzeniowy na zwięzłym, źle przewietrzonym podłożu, natomiast na glebach głębokich ma system korzeniowy ukośny. Zmienność systemów korzeniowych obserwowana jest również jeśli chodzi o masę korzeni, stanowiącą średnio ok. 1/3–1/2 masy całej rośliny. Najistotniejszym czynnikiem zachowania stabilności jest rozmieszczenie korzeni w glebie. Poziomy i pionowy zasięg korzeni jest niezwykle ważnym parametrem stosowanym w ocenie zagrożenia budowli. Ogólnie przyjmuje się, że poziomy zasięg korzeni odpowiada rzutowi korony powiększonemu o 1 m. W praktyce przy nieograniczonych możliwościach rozwoju systemy korzeniowe rozpościerają się o wiele dalej. Udział wytrzymałości korzeni w ogólnej odporności drzewa na powstanie wykrotu wynosi ok. 60%, bryły korzeniowej 20–30%, gleby 5–15%, zawiasy 5–10%. O odporności drzewa na powstanie wykrotu decyduje zatem głównie rozległość systemu korzeniowego.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Szewczyk G. 2012. Arborystyka. Wybrane zagadnienia pielęgnacji drzew. Wydawnictwo UR w Krakowie.

Publikacje powiązane tematycznie

Böhm W. 1985. Metody badania systemów korzeniowych. PWRiL, Warszawa.
Jaworski A. 1995. Charakterystyka hodowlana drzew leśnych. Gutenberg, Kraków.
Kosmala M. 2006. Co każdy arborysta o korzeniach drzew wiedzieć powinien. Uprawa i Ochrona Drzew, 15: 52–62.
Skrzyszewski J. 1994. Analiza porównawcza nadziemnej i podziemnej części drzewa na przykładzie świerka i modrzewia. Sylwan, 138(9): 71–80.
Tomanek J. 1980. Botanika leśna. PWRiL, Warszawa.