(entomologia leśna), (mandibula) element połączony stawowo z puszką głowową. U wielu owadów służy do odrywania i rozdrabniania pokarmu. Wewnętrzna (tnąca) krawędź żuwaczki może być gładka, lub ząbkowana. W trakcie ewolucji uległa modyfikacjom. U komarów (Culicidae) tworzy część kłującą aparatu gębowego, u dojrzałych motyli silnie zredukowana, rozrośnięta u samców chrząszczy z rodz. jelonkowate (Lucanidae) służy do walki.

ŹRÓDŁO (AUTOR)
Razowski J. 1996. Słownik morfologii owadów. PWN, uzupełniona przez Autora