(nauka o surowcu drzewnym), rodzaj miękiszu grubościennego wyspecjalizowanego jako
tkanka wzmacniająca w rosnących organach nadziemnych oraz takicj, które więdną (tracą sztywność) przy wysychaniu. Ściany komorek kolenchymy są pierwotne, ale silnie, nierównomiernie zgrubiałe. Komórki zwarcicy są wydłużone, mogą osiągać długość powyżej 1
mm. Tworzą one pasma albo pokłady w peryferycznych częściach łodyg, w ogonkach, dużych nerwach liściowych.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Hejnowicz Z. 1980. Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych. PWN, Warszawa